Ling Mueng Lopburi ลิงเมืองลพบุรี...โดย คมเคียว-คันไถ

ลิงเมืองลพบุรี...โดย  คมเคียว-คันไถ

เมื่อปี พอ.สอสองพันห้าร้อย              มีลิงน้อยกำพร้า น่าสงสาร

อาศัยกิน เครื่องเซ่น ศาลพระกาฬ      เป็นลูกหลาน หนุมาน ลพบุรี

แม่ของมัน จากไป รถไฟทับ             หัวขาดตับ แตกตาย กลายเป็นผี

ทิ้งลูกไว้ อายุได้ แค่หนึ่งปี                ต้องเดียวดาย ไม่มี ที่พึ่งพิง

หากินกับ ผลไม้ เขาไหว้เจ้า             กับพวงลิง ชิงเอา แล้วรีบวิ่ง

ลิงตัวใหญ่ ไม่ให้วิ่งไล่ชิง             ต้องคอยวิ่ง ถูกแย่งชิง ตลอดมา

หิวบ้าง อิ่มบ้าง ในบางวัน            ต้องกินมัน ทุกอย่าง ที่ขวางหน้า

แม่ตาย พ่อตัว ไม่นำพา                 ไม่รู้ว่า พ่อมัน นั้นตัวใด

เกิดเหตุการณ์ วันหนึ่งมีแม่ค้า       หาบผลไม้ ใส่ตะกร้า มาเข่งใหญ่

มีกล้วยหอม กล้วยน้ำ และลำไย   ขายให้คน เขาบนไหว้ ศาลพระกาฬ

เจ้าลิงน้อย หนีพวกลิง ชิงผลไม้      ถูกลิงใหญ่ ไล่ลงไป บันไดศาล

เห็นแม่ค้า วางหาบวางไม้คาน          ข้างหนทาง ที่มันผ่าน ลงมาเจอ

ความหิวนั้น ทำให้ มันใจกล้า          ย่องเข้ามา ตอนแม่ค้า กำลังเผลอ

คว้าเอากล้วย หอมลำไย ในกระเฌอ    แม่ค้าหัน มาเจอ คว้าไม้ตี

ปากมันคาบ กล้วยหอมใบใหญ่ไว้        มือหนึ่งคว้าลำไย รีบวิ่งหนี

แม้ค้าคว้า ไม้คาน ติดตามตี                มันรีบหนี ขึ้นไปบน ต้นไม้ตาย

เป็นต้นไม้ ยืนตาย ปลายยอดด้วน        มันมองหวล ลงมา น่าใจหาย

เห็นแม่ค้า ตามติด ประชิดกาย             รีบตะกายขึ้นไป ไม่ให้ตี

มองแต่คน ไม่ดูบน ยอดต้นไม้         ความกลัวตาย หนีขึ้นไป ไกลสุดที่

แม่ค้าหยิบ ไม้คาน เขย่งตี                  มันรีบปีน ขึ้นไปที่ ยอดไม้ตาย

เผอิญมีนกใหญ่ พญาแร้ง                   เจ้าหัวแดง เพศผัว เจ้าตัวใหญ่

จับอยู่บน ยอดของต้นไม้ตาย              เจ้าลิงน้อย หนีขึ้นไป จับขามัน

นกแร้งหลับ สัปหงก ก็ตกใจ               กระพือปีก บินไป ตกใจสั่น

ลิงน้อยโหน ติดขา นกมาพลัน            จับขานก ไว้มั่น เพราะความกลัว

ลิงกับนก ต่างตระหนก ตกใจหาย         บินผ่านวัง นารายณ์ ข้ามบนหัว

แร้งบินไป ลิงจับขา ต่างก็กลัว               บินข้ามหัว ฝูงชน บนเมฆา

หลายคนว่า แร้งจับเอา ลิงไปกิน            คงจะพา ลิงบิน นำไปฆ่า

คิดว่าเหมือน นกเหยี่ยว เคยเห็นมา         แต่ว่าแร้ง มีศีลห้า กินสัตว์ตาย

แร้งตกใจ บินไป จนไกลถิ่น                   ไปถึงศูนย์ การบิน ที่ป่าหวาย

เห็นพลร่ม กระโดดร่ม ฝึกภาคกาย   เครื่องบินปล่อย ร่มเป็นสาย กางลงมา

เจ้านกแร้ง บินตรง หลงบินผ่าน               ฝ่าพลร่ม ทหาร อยู่ข้างหน้า

พอพลร่ม กระโดดร่ม กางลงมา              ได้จังหวะ เวลา เหมาะพอดี

ลิงฉลาด หรือสัญชาติ มันกลัวภัย            เจ้าลิงน้อย กระโดดไป ลงที่

บนหลังร่ม ทหาร ในทันที                       มันโชคดี ลงถูกที่ และถูกทาง

พอถึงดิน พลร่ม เก็บม้วนผ้า                     ลิงน้อย สลัดขา สะบัดหาง

พลร่มเห็น ร้องไฮ้ ไอ้ลิงกัง                     เองมาอยู่ บนหลัง ร่มอย่างไร

มันร้องเจี๊ยก เหมือนขอบคุณ ผู้ใจดี          พามันรอด ชีวี ลงมาได้

ลุกขึ้นแล้ว ก็แจว อ้าวออกไป                  ก็มองเห็น รถไฟ สถานี

รถไฟหยุด สถานี ที่ป่าหวาย                    เจ้าลิงน้อย รีบไป ให้ถึงที่

รถไฟจาก กรุงเทพ บ้านตาคลี          ผ่านไปเมือง ลพบุรี ศาลพระกาฬ

มันไม่รู้ หรอกว่ารถ จะไปไหน             รู้แต่ว่า บ้านมันไกล รถไฟผ่าน

นั่งยองๆ บนหลังคา รถไม่นาน                รถไฟก็ วิ่งผ่าน สถานี

นั่งกินกล้วย บนหลัง คารถไฟ              ที่ปากคาบ เอาไว้ เกือบจะบี้

แล้วกินผล ลำไย ไปอีกที                    ท้องที่หิว ก็พอมี พอประทัง

เกาะหลังคา ลงแรงนัก มาพักใหญ่       ก็โหนมา แอบท้าย โบกี้หลัง

หลบผู้คน เกาะตู้ท้าย แล้วก็นั่ง        บังด้านหลัง แล้วพลั้ง งีบหลับไป

รถไฟจอด สถานี ที่บ้านหมี่                มันตื่นมา ไม่รู้ว่า เป็นที่ไหน

พอรถจอด ก็กระโด ลงทันใด             เห็นภูเขา ลูกใหญ่ ไม่ไกลทาง

 ผลมะม่วง มะเฟือง เหลืองอร่าม        ผลพุทธา กล้วยน้ำ อยู่ตามข้าง

ตะโกสุก เหลืองห่าม อยู่ตามทาง        ตามทุ่งนา ท่าน้ำ ก็มากมี

เจ้าลิงน้อย กำพร้า น่าสงสาร      ต้องพรากจาก ศาลพระกาฬ มาบ้านหมี่

ฟังเขาเล่า ขานมา ว่าดังนี้                โชคชะตา พาชีวี ให้เป็นไป

คมเคียว-คันไถ-แต่งกลอนมา             ถามว่าเห็น กับตา ก็หาไม่

เพียงฟังเขา เล่ามา ก็เล่าไป             พี่น้องโปรด วินิจฉัย กันเอาเอง

คมเคียว-คันไถ
(สมโภชน์ กางกรณ์)        

                                                                                  25 พ.ย.58